انقدر مستم که بی قایق به دریا می روم یا به عشقم میرسم یا غرق دریا می شوم

اسم زیبای تو را خال زدم در بدنم تا که محفوظ بماند نام تو درکفنم

زندگی به من آموخت که چگونه گریه کنم

اما گریه به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم.....تو

نیز به من آموختی چگونه دوست بدارم

اما به من نیاموختی که چگونه تو رو فراموش کنم

اگر روزی تهدیدت کردند، بدان در برابرت ناتوانند!

اگر روزی خیانت دیدی، بدان قیمتت بالاست!

اگر روزی ترکت کردند، بدان با تو بودن لیاقت می خواهد

خواستم خودمو گول بزنم ؛همه ی خاطراتم رو انداختم یه گوشه ای

و گفتم : فراموش ؛ یه چیزی ته قلبم خندید و گفت : یادمه

زمان ! به من آموخت که : دست دادن معنی رفاقت نیست ...

بوسیدن قول ماندن نیست ... و عشق ورزیدن ضمانت تنها نشدن نیست ...

چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟

اما افسوس که هیچ کس نبود ...همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره ...

آری با تو هستم! با تویی که از کنارم گذشتی

و حتی یک بار هم نپرسیدی چرا چشمهایم همیشه بارانی است

بودیم و کسی پاس نمی داشت که هستیم

باشد که نباشیم و بدانند که بودیم......